Είναι από τις ωραιότερες, από τις πλέον γνωστές γέφυρες του κόσμου. Την περιγραφή αυτή όμως επισκιάζει ένα άλλο χαρακτηριστικό: η Χρυσή Γέφυρα του Σαν Φρανσίσκο είναι ταυτόχρονα από τους... δημοφιλέστερους τόπους για να τερματίσει κάποιος τη ζωή του. Το 98% όσων το επιχειρούν, το καταφέρνουν. Ο Κεν Μπάλντουιν ανήκει στο 2%. Έκανε τη βουτιά θανάτου αλλά επέζησε. Από τότε όμως άλλαξε η ζωή του. Εκείνο το αυγουστιάτικο πρωινό του 1985 ο ουρανός ήταν καθαρός και ο 28χρονος τότε Κεν είχε ξυπνήσει αποφασισμένος. «Σήμερα είναι η μέρα», σκέφτηκε. Ένιωσε ανακούφιση. Ήταν η δεύτερη φορά που θα επιχειρούσε να βάλει τέλος στη ζωή του. Την πρώτη δύο χρόνια νωρίτερα είχε αδειάσει ένα μπουκάλι παυσίπονα και είχε πιει έξι κουτιά μπίρα. Δεν τα κατάφερε.Υποσχέθηκε λοιπόν στον εαυτό του πως τώρα, θα ήταν διαφορετικά. Έτσι, θα ησύχαζε και από εκείνη την επίμονη φωνή που του έλεγε πως ήταν αποτυχημένος. Από την εφηβεία του τον κυνηγούσε η κατάθλιψη. Παρόλα αυτά παντρεύτηκε, απέκτησε μια κόρη, δύο χρόνων τότε, αλλά γύρω του έβλεπε μόνο προβλήματα· προσωπικά και επαγγελματικά. «Για χάρη τους, για χάρη της γυναίκας μου και της κόρης μου ήθελα να φύγω, να εξαφανιστώ». Ήξερε πού θα πήγαινε. Το είχε ήδη σκεφτεί, στην Γκόλντεν Γκέιτ του Σαν Φρανσίσκο, «εκεί όπου η ομορφιά ταυτίζεται με τον θάνατο», κατά τον Ίβ Μέιερ, διευθυντή οργάνωσης που πραγματοποιεί εκστρατεία για την ενίσχυση των μέτρων προστασίας στη Γέφυρα.
Η σαγήνη «Αυτή η Γέφυρα μπορεί να σε παρασύρει», λέει σήμερα ο Κεν. «Σε προκαλεί». Η πτώση από γέφυρα είναι θανατηφόρα στο 98% των περιπτώσεων, είχε διαβάσει, λύση περισσότερο αποτελεσματική απ’ ό,τι ο απαγχονισμός,
η αυτοπυρπόληση ή η λήψη υπερβολικής δόσης επικίνδυνων ουσιών. Σε 4 δευτερόλεπτα θα ήταν στο νερό. Κι εκεί θα τέλειωναν όλα. Συνήθως όμως δεν τελειώνουν όλα τόσο απλά. Στις πτώσεις αυτές, λένε παραστατικά οι ειδικοί, το άτομο που πέφτει στο νερό είναι σαν το φορτηγό που πέφτει σε συμπαγές μπετόν. Η πρόσκρουση προκαλεί θραύση στα πλευρά τα οποία λυγίζουν προς τα μέσα και καρφώνονται στα όργανα του θύματος, το οποίο καταλήγει να πνίγεται μέσα στο ίδιο του το αίμα. «Μόλις είδα τα χέρια μου να αφήνουν το κιγκλίδωμα, σκέφτηκα ...τι κάνω; Ήταν το χειρότερο που θα μπορούσα να κάνω στον εαυτό μου. Σκέφτηκα τη γυναίκα μου και την κόρη μου. Δεν ήθελα να πεθάνω. Ήθελα να ζήσω». Τα δευτερόλεπτα εκείνα ήταν δραματικά. Με την εικόνα των αγαπημένων του στα μάτια του, ο Κεν έχασε τις αισθήσεις του. Τις ξαναβρήκε σε ένα σκάφος της Ακτοφυλακής. «Ξέρετε ποιος είστε;», τον ρώτησαν οι αξιωματικοί. «Θέλετε να το ξανακάνετε;». «Όχι, όχι», απαντούσε. «Μία φορά είναι αρκετή».
Ξύπνησε στην εντατική «Ήμουν συγκλονισμένος γιατί ήμουν ζωντανός. Είχα άλλη μία ευκαιρία».
Ξύπνησε στην εντατική ενός νοσοκομείου με μώλωπες και προβλήματα στους πνεύμονες. Είδε μπροστά του τη γυναίκα του και τον γιατρό, που δεν ήταν βέβαιος για το αν είχε ξεπεράσει τον κίνδυνο. «Τι λέτε;, ήθελα να του πω, θέλω να ζήσω!». Ο Κεν Μπάλντουιν κατάφερε να πέσει στο νερό με τα πόδια και τους γλουτούς. Όσοι πάντως
επέζησαν πέφτοντας από γέφυρα, έχουν όλοι εισέλθει στο νερό με τον ίδιο τρόπο... Τώρα ο Κεν είναι ένας άλλος
άνθρωπος, ευτυχισμένος με την οικογένειά του, αισιόδοξος και γεμάτος ενέργεια. «Πριν πέσω από τη Γέφυρα δεν ήθελα να γίνω καλύτερα. Όμως αυτό άλλαξε, συνειδητοποίησα πως το μόνο που ήθελα ήταν να ζήσω». Τα τελευταία χρόνια διδάσκει Σχέδιο σε μαθητές Γυμνασίου. Μάλιστα την πρώτη μέρα στο σχολείο, όταν κάθισε στο γραφείο και άνοιξε το συρτάρι του, είδε μέσα ένα σχέδιο της Γκόλντεν Γκέιτ. «Πιστεύω πως δεν ήταν τυχαίο που βρισκόταν εκεί.
Το πήρα λοιπόν και το κρέμασα στον τοίχο». Η κορνίζα αυτή με τη γέφυρα παραμένει ακόμη εκεί.
Η σαγήνη «Αυτή η Γέφυρα μπορεί να σε παρασύρει», λέει σήμερα ο Κεν. «Σε προκαλεί». Η πτώση από γέφυρα είναι θανατηφόρα στο 98% των περιπτώσεων, είχε διαβάσει, λύση περισσότερο αποτελεσματική απ’ ό,τι ο απαγχονισμός,
η αυτοπυρπόληση ή η λήψη υπερβολικής δόσης επικίνδυνων ουσιών. Σε 4 δευτερόλεπτα θα ήταν στο νερό. Κι εκεί θα τέλειωναν όλα. Συνήθως όμως δεν τελειώνουν όλα τόσο απλά. Στις πτώσεις αυτές, λένε παραστατικά οι ειδικοί, το άτομο που πέφτει στο νερό είναι σαν το φορτηγό που πέφτει σε συμπαγές μπετόν. Η πρόσκρουση προκαλεί θραύση στα πλευρά τα οποία λυγίζουν προς τα μέσα και καρφώνονται στα όργανα του θύματος, το οποίο καταλήγει να πνίγεται μέσα στο ίδιο του το αίμα. «Μόλις είδα τα χέρια μου να αφήνουν το κιγκλίδωμα, σκέφτηκα ...τι κάνω; Ήταν το χειρότερο που θα μπορούσα να κάνω στον εαυτό μου. Σκέφτηκα τη γυναίκα μου και την κόρη μου. Δεν ήθελα να πεθάνω. Ήθελα να ζήσω». Τα δευτερόλεπτα εκείνα ήταν δραματικά. Με την εικόνα των αγαπημένων του στα μάτια του, ο Κεν έχασε τις αισθήσεις του. Τις ξαναβρήκε σε ένα σκάφος της Ακτοφυλακής. «Ξέρετε ποιος είστε;», τον ρώτησαν οι αξιωματικοί. «Θέλετε να το ξανακάνετε;». «Όχι, όχι», απαντούσε. «Μία φορά είναι αρκετή».
Ξύπνησε στην εντατική «Ήμουν συγκλονισμένος γιατί ήμουν ζωντανός. Είχα άλλη μία ευκαιρία».
Ξύπνησε στην εντατική ενός νοσοκομείου με μώλωπες και προβλήματα στους πνεύμονες. Είδε μπροστά του τη γυναίκα του και τον γιατρό, που δεν ήταν βέβαιος για το αν είχε ξεπεράσει τον κίνδυνο. «Τι λέτε;, ήθελα να του πω, θέλω να ζήσω!». Ο Κεν Μπάλντουιν κατάφερε να πέσει στο νερό με τα πόδια και τους γλουτούς. Όσοι πάντως
επέζησαν πέφτοντας από γέφυρα, έχουν όλοι εισέλθει στο νερό με τον ίδιο τρόπο... Τώρα ο Κεν είναι ένας άλλος
άνθρωπος, ευτυχισμένος με την οικογένειά του, αισιόδοξος και γεμάτος ενέργεια. «Πριν πέσω από τη Γέφυρα δεν ήθελα να γίνω καλύτερα. Όμως αυτό άλλαξε, συνειδητοποίησα πως το μόνο που ήθελα ήταν να ζήσω». Τα τελευταία χρόνια διδάσκει Σχέδιο σε μαθητές Γυμνασίου. Μάλιστα την πρώτη μέρα στο σχολείο, όταν κάθισε στο γραφείο και άνοιξε το συρτάρι του, είδε μέσα ένα σχέδιο της Γκόλντεν Γκέιτ. «Πιστεύω πως δεν ήταν τυχαίο που βρισκόταν εκεί.
Το πήρα λοιπόν και το κρέμασα στον τοίχο». Η κορνίζα αυτή με τη γέφυρα παραμένει ακόμη εκεί.
No comments:
Post a Comment