Πόσες φορές σας έχει τύχει να φωνάζετε και να χτυπιέστε και να ζητάτε να μάθετε την αλήθεια για κάτι? Τελικά θέλουμε πραγματικά να μάθουμε? Όποια και αν είναι αυτή η αλήθεια?
Τελικά κατάλαβα αφού κτύπησα πολλές φορές το κεφάλι μου στον τοίχο (με το κτύπημα μου ήρθε και η έμπνευση) πως η αλήθεια που παραμένει κρυμμένη είναι η σκληρή είναι αυτή που ίσως δεν κάνει να την ξέρουμε.
Αλλά το έχει η άτιμη η φύση μας (αν είμαστε και ανήσυχα πνεύματα ζήτω που καήκαμε) να είμαστε περίεργοι. Κινούμε γη και ουρανό γινόμαστε κατίνες ρουφιάνοι σπιούνοι κυράτσες και όλα τα συναφή για να πετύχουμε τον ένα και μοναδικό άπωτερο στόχο μας... να μάθουμε επιτέλους αυτή τη γ******η αλήθεια!!!
Και όταν την μάθουμε, γιατί αν πεισμώσουμε όλα θα οδηγηθούν με μαθηματική ακρίβεια προς την αποκάλυψη! Αρχίζουμε τα κλαψουρίσματα
"γιατί να το μάθω τώρα αυτό? "
"γιατί με άφησε να το μάθω? "
"καλύτερα να μην ήξερα " κ.οκ.
Τελικά ποιό είναι το τίμημα της αλήθειας?
Αν γνωρίζουμε μια αλήθεια πρέπει να την λέμε?
Αν υποψιαζόμαστε κάτι να το ψάχνουμε?
Ή είναι τελικά καλύτερο να ζούμε στην άγνοιά μας...
στον όμορφο μας κόσμο αγγελικά πλασμένο?
No comments:
Post a Comment